Στην συμβολική κίνηση του γιατρού - ακτινολόγου...

Απάντηση στην ανάρτηση “ Αποκαλυπτήρια ”


Γράφγει ο Δρ. Νίκος Κρεμμύδας 
Αυθόρμητα, και σαφώς όχι προσωποποιημένα - ο Στέφανος Ληναίος υπήρξε μεγάλος ηθοποιός με αξιοπρεπή στάση στον χώρο του-  μου ήρθε το ποίημα ενός μεγάλου ποιητή - γιατρού Ακτινολόγου κι αυτού, του Μανόλη Αναγνωστάκη... ίσως κι αυτός πρός τα εκει θα πρέπει να φοβάται καί να σχολιάζει...
Ο Μεγάλος ποιητής, στοχαζόμενος την πραγματικά ηρωική κίνηση του συναδέλφου του, θα ψιθύριζε, σαν πιο έμπειρος...
   
Φοβᾶμαι τούς ἀνθρώπους πού μέ καταλερωμένη τή φωλιά 
πασχίζουν τώρα νά βρουν λεκέδες στή δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα 
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα 
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες 
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν 
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς...
 Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν 
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.


Ο Στέργιος Πραπαβέζης 49 χρονών και πατέρας τεσσάρων παιδιών, «μιας δασκάλας διορισμένης με το ΑΣΕΠ, ενός φοιτητή ηλεκτρονικών υπολογιστών, ενός μαθητή που θέλει να περάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών και μιας μαθήτριας της Α' Λυκείου», ο ακτιβιστής γιατρός ιδιωτεύει και όπως υποστηρίζει, δηλώνει όλα του τα εισοδήματα στην εφορία. 
«Είχαμε συγκεντρώσει χιλιάδες παπούτσια μέσα σε τρεις εβδομάδες. Από Λάρισα, από Γιαννιτσά και άλλες ελληνικές πόλεις μάς έστελναν παπούτσια. Πολλοί ήθελαν να γράψουν και ιδιόχειρες σημειώσεις επάνω. Ακούστε, εγώ δουλεύω δύο εξάωρα την ημέρα και μη έχοντας άλλο τρόπο να μιλήσω με τον κόσμο, μιλούσα με τους ασθενείς μου. Ενδιαφερόμουν να μάθω αν ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει για να συνέλθει η κυβέρνηση. Οσο μιλούσα με τον κόσμο τόσο είχα την αίσθηση ότι ο κόσμος ήταν μπροστά από αυτό που προτείναμε. Το 98% έβρισκε το παπούτσι καλή ιδέα». 
Ο Ανθρωπος ξεπέρασε το βόλεμα της πολυθρόνας και των ατελείωτων ..φιλοσοφικών ανούσιων συζητήσεων όλων μας, ακόμα και το ρίσκο γιά την επιβίωση της οικογενιάς του ...... 
Και κλείνω πάλι με τον Ακτινολόγο Μανώλη Αναγνωστάκη, - τόχει αυτή η ειδικότητα ίσως , όσο λυπηρό κι αν είναι, στοχαζόμενον, στο παρακάτω ποιημά του: 

Επιτύμβιον
Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα 'ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θά 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.


Πηγή: http://press-gr.blogspot.com/2010/09/blog-post_8092.html